W listopadzie klasy maturalne 3a i 3b uczestniczyły w spotkaniu z pracownikami Muzeum Dzieci Polskich – ofiar totalitaryzmu. Instytucja ta będzie upamiętniała, bo dopiero się organizuje, ofiary nazistowskiego obozu dziecięcego przy ulicy Przemysłowej w Łodzi, który skupiał dzieci z całego kraju. Prelegenci przybliżyli nam życie małych więźniów w wieku pomiędzy niemowlęctwem a 16 rokiem życia, których jedyną winą często było sieroctwo.
W obozie tłoczyło się na ogół około tysiąca dzieci, w zależności od wieku i płci zmuszanych do całodziennej pracy przy prostowaniu igieł, wytwarzaniu słomianych butów, pracy w kuchni, naprawiania mundurów żołnierzy niemieckich, wyrównywania terenu walcem ważącym niemal tonę, budowy baraków dla kolejnych więźniów. Głodowe racje żywnościowe: najgorszej jakości chleb, kawa z żołędzi oraz zupa gotowana z odpadków przyczyniały się do rozprzestrzeniania chorób wśród wyniszczonych organizmów. Szczególnie poruszył na fakt, że dzieci przeniesione do Łodzi z obozu zagłady Auschwitz - Birkenau, chciały wracać do Oświęcimia, ponieważ mogły tam liczyć na pomoc dorosłych współwięźniów. W obozie dziecięcym, oderwane od rodzin, bite i zastraszane, były zdane wyłącznie na siebie, a ze skutkami nawet kilkutygodniowego uwięzienia zmagały się nierzadko przez całe życie.
Obraz przerażającej codzienności małych więźniów wywarł na nas ogromne wrażenie. Oby historia totalitaryzmu, zbrodni i przemocy nigdy nie zatoczyła koła. To była dla nas cenna lekcja historii.
