Grzegorz Piramowicz (ur. 25 listopada 1735 we Lwowie, zm. 14 listopada 1801 w Międzyrzecu Podlaskim)- polski duchowny rzymskokatolicki, pedagog, działacz oświatowy, pisarz oświeceniowy i filozof pochodzenia ormiańskiego.

Po ukończeniu nauki w szkole jezuickiej został nauczycielem szkół publicznych we Lwowie. W tym czasie, dla ułatwienia nauki łaciny, wydał w 1767, pod nazwiskiem swojego ucznia Potockiego (Piotra lub Ignacego), Bajki Fedra. Nad łacińskim tekstem umieścił gramatyczny porządek (opis gramatyczny, odmianę), francuskie tłumaczenie i przypisy. Odbył kilka podróży zagranicznych, w Rzymie wykładał teologię w zgromadzeniu jezuitów. Do czasu kasacji zakonu należał do jezuitów.

Od 1774 roku był proboszczem w Kurowie, od 1785 roku równolegle także w Końskowoli, a w 1797 roku pod naciskiem Austriaków zdał oba probostwa i przeniósł się do Międzyrzeca Podlaskiego.

Tablica pamiątkowa ku czci Franciszka Zabłockiego i Grzegorza Piramowicza w kościele pw. Znalezienia Krzyża Św. i św. Andrzeja w Końskowoli

Był profesorem filozofii w kolegium jezuickim we Lwowie. Uczestniczył w pracach Komisji Edukacji Narodowej, jednocześnie pełnił obowiązki sekretarza Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. W 1791 był jednym z założycieli Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. Od 1800 był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Był stałym gościem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego na obiadach czwartkowych.

Współautor i redaktor Ustaw Komisji Edukacji Narodowej, autor Nauki obyczajowej dla ludu, która stanowiła część Elementarza dla szkół parafialnych narodowych (1785), podręcznik Wymowa i poezja dla szkół narodowych, Powinności nauczyciela w szkole parafialnej (pełny tytuł: Powinności Nauczyciela, mianowicie zaś w Szkołach parafialnych, i sposoby ich dopełnienia. Dzieło użyteczne pasterzom, panom i ich namiestnikom, o dobro ludu troskliwym, rodzicom i wszystkich edukacyą bawiącym się, w Warszawie roku 1787). Mało znane jest krótko wydawane przez Piramowicza pismo Przestrogi dla czytających gazety, dzienniki, podróże..., będące zbiorem polemik z zarzutami wobec literatów włoskich, zawartych w wydawanych przez Piotra Świtkowskiego pismach.

Ks.Grzegorz Piramowicz. Portret pędzla nauczyciela Faczyńskiego

Źródło: Wikipedia