Urodził się 25 sierpnia 1980 r. we Włocławku. Ukończył Politechnikę we Lwowie w 1903 r. Pracę w zawodzie nauczyciela matematyki rozpoczął w Szkole Handlowej we Włocławku, którą przemianowano później na Gimnazjum Realne, a w 1919 na Gimnazjum Ziemi Kujawskiej.

Brał udział jako ochotnik w wojnie w 1920 r. Po demobilizacji wrócił do poprzedniej szkoły na stanowisko jej dyrektora.

Od 1931r. był nauczycielem matematyki w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Łęczycy, a od 1936 r. w Państwowym Koedukacyjnym Gimnazjum i Liceum im. Grzegorza Piramowicza w Łęczycy do wybuchu II wojny światowej.. Po wyzwoleniu powrócił do pracy w swojej przedwojennej szkole, w której od marca 1945 r. pełnił funkcję zastępcy dyrektora i nauczyciela matematyki.

Zmarł podczas lekcji matematyki w dniu 29 września 1951 r. w Łęczycy. Pochowany na Cmentarzu Rzymskokatolickim w Łęczycy.

„...wicedyrektor, matematyk, „wąsik”. Niewysokiego wzrostu, o charakterystycznych podkręconych wąsach, krótko ostrzyżonych, do tyłu zaczesanych włosach, o sylwetce sportowca. Wspaniały nauczyciel matematyki, metodyczny, systematyczny, niezwykle opanowany i wymagający. Doskonały organizator, ujmował wszystkich swoim humorem, skromnością i taktem oraz zainteresowaniami sportowymi”.

„...matematyk, zacna osobowość, cieszący się dużym autorytetem, reprezentujący wysoki poziom kultury osobistej. Nie pamiętam aby do ucznia zwracał się podniesionym głosem, podkręcał tylko wąsa, skąd pseudonim „Wąsik”. Swym kaligraficznym pismem wpisywał uczniom do zeszytów zadania do rozwiązania na pracę klasową. Po sprawdzeniu Profesor wpisywał niekiedy do zeszytu: „zadanie rozwiązane poprawnie, ale pismo niestaranne”.

„...Srogim nauczycielem był prof. Ludwik Wencel, matematyk. Walił pały aż miło, a tym którzy na klasówkach nic nie napisali zamiast dwójki-rysował klucz wiolonczelowy.